2020: De jaar van Beethoven

In 2020 is het 250 jaar geleden dat Ludwig van Beethoven geboren is. Dit seizoen biedt de Muziekkapel u dan ook meerdere concertcycli gewijd aan zijn grootste werken. Louis Lortie, meester in residentie piano, brengt u al zijn pianosonates. We hebben hem hieromtrent enkele vragen gesteld!

U speelt in 2020 alle pianosonates van Beethoven voor het publiek van de Muziekkapel. Hoe bent u tot dat idee gekomen, en waarom wenst u dit project in de Muziekkapel uit te voeren?
Ik ben voor het eerst echt in aanraking gekomen met Beethoven toen ik tien jaar was n.a.v. zijn 200e
verjaardag. Ik had verscheidene boeken en platen op de kop kunnen tikken en ben begonnen aan een
grondige studie van zijn hele piano-oeuvre. Ik heb alle sonates en het hele kamermuziekwerk van
rond 1800 vertolkt, en nu, een halve eeuw ouder, zou ik mijn vleugels maximaal willen spreiden…

Waarin spreken die werken van Beethoven in het bijzonder u zo aan?
Het gaat om 32 TOTALE heruitvindingen van het genre en de sonatevorm in een van de meest verrassende en opmerkelijke evoluties van het menselijke genie.

Verscheidene jonge artiesten in residentie van uw afdeling zullen tevens alle symfonieën van Beethoven bewerkt door Liszt, vertolken.
Waarom was het voor u belangrijk om jonge artiesten in dit project op te nemen?
Volgens mij hebben ze precies die leeftijd bereikt waarop men over voldoende lef beschikt om die
spirituele – maar ook erg fysieke – uitdagingen aan te gaan, en waarvoor ze later waarschijnlijk niet
meer over dezelfde vaardigheden zullen beschikken.

Wat kan een project van een dergelijke omvang uw studenten bijbrengen?
Een grote ontplooiing wat het suggestieve vermogen betreft om de kracht van het orkest te herscheppen, maar ook om te overtuigen dat die werken al hun kracht behouden in deze uitgepuurde
versie.

In welk opzicht ligt het project van de Muziekkapel u in het bijzonder na aan het hart?
Het gaat voor mij om een erg ruime EUROPESE dialoog: de jongeren van mijn klas doorkruisen het
uitgestrekte grondgebied van Frankrijk tot Turkije, waar er zich een dialectiek vormt tussen een bijzondere genetica voor elk van hen, gebaseerd op een gemeenschappelijke erfenis, die onophoudelijk in vraag moet worden gesteld op het niveau van de diepe waarden van deze onvergankelijkheid.

Vragen door Laure Raimondi (15.11.19)